Het is hier 3 uur ’s middags en er staat een tomatensaus te pruttelen op het vuur. Morgen ben ik een week in New York en ondertussen voelt het alsof ik niet alleen fysiek, maar ook mentaal geland ben. Niet alleen een nieuw land, maar een nieuwe stad, een nieuwe wijk en geen routines om op terug te vallen. Die vrijheid en vreemdheid is het leuke van reizen, maar kost vanzelfsprekend ook een hoop energie. Ik landde midden in een hittegolf en het is hier elke dag 30+ graden. Hoe graag je ook meer wil gaan op de ‘yes alles is nieuw en er is zoveel energie’-modus, kan je beter even chillen. Nu is dat niet mijn grootste talent. Ik voelde me bijna schuldig dat ik gisteren bijna de hele dag binnen was en niet heel veel (behalve de was, een vlog opnemen en editen, een buurtwandeling, koken en een boek lezen en kaarten sturen naar m’n familie) gedaan heb.
Ik blijf mezelf herinneren dat ik hier langer ben en niet alle activiteiten ooit in een week hoef te proppen. De hitte dwingt tot een loom tempo en een ander dagritme. Ik zoek langzaam naar wat vastigheden. Het begon simpel met een koffieritueel in de ochtend, het nemen van medicatie en het spelen van de NYT-woordspelletjes om mijn brein te laten ontwaken. In de ochtend wil je je klusjes buitenshuis doen als de temperatuur goed is; naar een sportlesje, naar de wasserette, naar de supermarkt etc. Vanaf het middaguur is het zoeken naar onderdak en mogelijk een airco. Ik ben naar de bioscoop gegaan (Inside Out 2: aanrader!) en nam de Staten Island Ferry om uit te waaien op het water.
Ik verblijf in een appartement in Ridgewood, Queens. Een hippe, opkomende wijk vol met historische rowhouses. Het is ongeveer 30 minuten naar Manhattan met de metro (naar de Lower East Side) en gaat straks iets meer dan een uur kosten naar Columbia Uni, wat ten westen van Central Park ligt.
Eerste observaties:
Amerikaanse persona. Ik moet nog even werken aan mijn Amerikaanse volume; ik praat te zacht. Ook draai ik per ongeluk steeds het sociale script van ‘How are you? I’m fine, how are you?’ om, waardoor je ‘How are you? How are you? Fine’ krijgt. Awkward.
Metro malaise. De NYC-metro is berucht om het gebrekkige budget, de hygiëne, de warmte en de excentriekelingen. Tot nu toe heb ik een paaldansperformance gezien, proberen mensen je te bekeren tot allerlei geloven en zijn er veel schattige honden in tassen.
Veiligheid. Er wordt constant omgeroepen: ‘If you see something, say something’ maar tenzij iemand ergens met een bom loopt heb ik niets te melden. Dagelijk stuurt de universiteit dat er iets gestolen is of een andere melding van CRIME. In de introductie gaven ze een uitgebreide veiligheidsvoorlichting over wat je moet doen bij een active shooting bijvoorbeeld. Persoonlijk denk ik dat veel van deze meldingen overbodig zijn en juist mensen een onveilig gevoel geven. Common sense ja, constante waakzaamheid en paranoia maybe not. Dus ik activeer mijn city bitch face en let op mijn spullen. Als je als student 100% een veilig gevoel wil hebben kun je beter naar een klein stadje gaan met een universiteit dan naar een wereldstad.
Mocht er iets fout gaan, dan zijn er gelukkig wel 3 miljoen personal injury lawyers die mensen voor je gaan aanklagen.
Op de planning:
Uni: Ik start volgende week maandag met colleges die voornamelijk in de avond plaatsvinden. Overdag is er genoeg tijd om de stad te verkennen en uiteraard braaf mijn huiswerk te doen ;) Als onderdeel van het ambassadeursprogramma zijn er ook uitjes, eten en moet ik een blog schrijven over de ervaring.
TV: Een hoop tv-shows worden live opgenomen in NYC. Ik zit op 16 juli in het publiek van de Late Show met Stephen Colbert en heb me aangemeld voor mijn andere favorieten, de Daily Show en Last Week Tonight met John Oliver. Je kunt je ook aanmelden voor de ochtendshows maar dan moet je op 5.30 in de ochtend opdraven dus die laat ik mensen met alternatieve biologische klok.
Rondreizen: Er komen wat vriendinnen uit Nederland langs en wat is een Amerika-reis zonder roadtrip? Op de planning staan Boston, Salem (van de heksenvervolging) en de natuur in de White Mountains. Daarnaast heb ik ook nog een weekendtripje naar iedereen's favoriete moeras gepland, Washington D.C. Tips zijn welkom!
Als afsluiter: de bestemming van Road to New York is bereikt! Ik ben ontzettend blij dat jullie meewilden op deze reis. Er is zoveel om over te schrijven dus laat me vooral weten wat je graag zou willen lezen. Heel veel liefs uit New York!
Leuk om te lezen lieve Roos. Stuur me nog even een fotootje van die city bitch face. Geniet lekker lieverd. ❤️