Jullie moeten wel Hollands praten.’ We zijn zojuist aangekomen bij mijn Amerikaanse tak van de familie. De zus van mijn opa emigreerde begin jaren '60 naar Boston met haar man en twee jonge dochters. Ze spraken geen Engels, maar haar man had een baan als orgelbouwer met een vaste standplaats. Haar dochters, Guus en Ria, leven nog en zijn ondertussen begin 70 en Amerikaanse staatsburgers. We staan in een huis in de bossen van New Hampshire, waar de Nederlandse—of Hollandse, zoals Guus het zelf noemt—herinneringen nog levend zijn. Ik heb haar slechts een paar keer ontmoet in Nederland en besloot een berichtje te sturen om te vragen of we tijdens onze geplande roadtrip door New England/Upstate New York langs konden komen. Ze was meteen enthousiast en we mochten ook blijven slapen.
Zo belandden we op de tweede dag van onze roadtrip in een huis gevuld met Delfts blauw en prints van haar reizen. Haar inmiddels overleden man, Larry, was, en ik quote, ‘een dirty American’. Van hem hoefde Europa niet zo, en hij reisde graag af naar Florida om te genieten van het weer. Ik hoor de tonen van Celine Dion als ik binnenkom en ruik de rode saus met meatballs op het vuur. Smaaktechnisch is onze afstand niet zo groot, en het voelt als thuis. Zelfs haar bekering tot het katholieke geloof van haar man past in het decor. Jezus is altijd dichtbij en hangt braaf aan het kruis.
Guus is een self-made woman die begon met werken als kapper in een salon in de duurste straat van Boston. Later runde ze haar eigen zaak, en ondertussen is ze met pensioen. Wel werkt ze nog parttime als accountant voor de lokale mission en Father Jason. Tijdens het googelen of ik de naam van de priester goed onthouden had, vond ik deze hilarische video over de kerk in kwestie. Only in America!
Na twee maanden zweten in de stad was het bos en de frisse lucht een verademing. We hebben onder andere de 'witchy' stad Salem bezocht, gewandeld in de White Mountains, supergoed Turks gegeten in een interieurwinkel in Vermont, en geëindigd in de Catskills (waar Dirty Dancing zich afspeelt, voor de connaisseurs).
Enable 3rd party cookies or use another browser
Democratic National Convention
Na de verrassende wissel van Kamala Harris is het tijd voor de officiële kroning: de nationale conventie van de Democratische Partij (DNC). De DNC vindt dit jaar plaats in Chicago, de op drie na grootste stad in de VS. Politieke conventies zijn een enorm stadsonwrichtend circus, maar ook een kans om je stad te presenteren. Er is het deel dat je ziet: een pitch voor de kandidaat en de toekomstvisie van de partij om de kiezers te enthousiasmeren (of in het geval van de Republikeinen, het aanjagen van angst). En dan is er het deel dat je niet ziet: de panels, bijeenkomsten, netwerkevents en workshops die onderdeel uitmaken van bijna elk congres van een politieke partij.
Als de Republikeinen langskomen, is dat in ieder geval economisch goed nieuws voor sekswerkers, en bij de RNC viel Grindr uit door een overload. Party of Family Values! In 1968 was de DNC-conventie ook in Chicago, berucht door de protesten tegen de Vietnamoorlog en het buitensporige politiegeweld tegen de demonstranten. Er worden nu weer demonstraties verwacht tegen de oorlog in Gaza. Naast de demonstraties is er ook een actieve lobby in de vorm van de groep Uncommitted, die probeert de wapenlevering van de VS aan Israël een halt toe te roepen (lees hier meer).
Hoogtepunt van de tweede avond was uiteraard Michelle Obama, met een ultiem pak (van Monse) en een nog betere speech.
Voor de mensen die houden van Behind the Scenes workporn, lees vooral dit artikel van Politico over het organiseren van de democratische conventie.
Columbia Update:
Ik was nog woest aan het typen in de lokale bibliotheek van Lincoln en in bed—in een motel met seriemoordenaar-decor—om mijn laatste opdrachten voor Columbia af te maken. Maar het is klaar! En ik heb het gehaald! Een B en een B+ als eindcijfers, dus officieel mijn certificaat behaald.
Tips:
Minsterie van Standbeelden serie. Mede-historicus en Amerika expert Manon Portos Minetti woont sinds een aantal maanden officieel in NYC. Gelukkig is ze ons niet vergeten en verkent ze samen met Mo Hersi de positie van standbeelden in onze maatschappij. Kijk het hier terug!
Leestip: Popcultuur heeft een belangrijke maar vaak onderschatte of slecht begrepen rol in onze huidige maatschappij. In dit artikel van Rolling Stones analyseert Soraya Nadia McDonald hoe tv-series als Scandal en Watchman een belangrijke rol spelen in de voorbereiden op een zwarte vrouwelijke leider.
The Harris-Walz ticket has reinvigorated a need for broad cultural literacy. Harris began her presidential campaign with a flex and a throwing down of a proverbial gauntlet: Her team was able to secure approval to use Beyoncé’s “Freedom” as her campaign anthem, in contrast to her opponent, who seems to rack up cease-and-desist letters from disapproving artists the way he used to collect bankruptcies like Pokemon cards.
P.S. Meer Amerika verhalen? Weten welke cult er actief is op Columbia? Mijn essaybundel Wolkenkrabber kun je pre-orderen! (verwachte publicatie eind september)