Ik vrees dat ik volledig bevangen ben door het USA-verkiezingsvirus. Een tragische conditie waarbij men brabbelt over swing states, early vote counts, ground game en andere zaken waar je als 29-jarige in een ander land totaal geen invloed op hebt. Ik kan de besmetting wel verdedigen: is de Verenigde Staten niet een macht waarvan de verkiezingen grote invloed hebben op de geopolitiek? Zet dit niet de toon voor hoe globale bedrijven zich opstellen en kwesties zoals klimaatverandering overstijgen toch nationale grenzen? Heb ik geen politieke geschiedenis gestudeerd?
Ik ben echter niet de enige die bevangen is door het virus, en dat is vooral vreemd als je beseft hoe weinig kennis en interesse er is voor het veel nabijer gelegen buitenland in Nederland. Zo kan ik de beslissende counties in de swingstate Nevada noemen (Clark en Washoe fyi), maar meer dan drie Duitse provincies noemen uhh keine Ahnung. Ondertussen kun je op 5 november in elke grote stad naar een verkiezingsavond gaan waar een rits aan Amerika experts duiding geven maar vraag iemand wie er premier is van de UK en 50/50 of je doorgaat naar de volgende ronde. Onze collectieve obsessie met de USA en het verkiezingscircus daar is mogelijk wat buiten proportie.
Dit verandert niet aan mijn plannen voor verkiezingsavond (zie archieffoto).
Deze zijn hetzelfde als in 2016 alleen nu alcoholvrij en hopelijk zonder kater…
De Voorspelling
Ik moet dus toegeven dat ik *op een fluistertoon* optimistisch ben. Laat ik het maar gewoon jinxen: ik denk dat Kamala Harris gaat winnen!
Waarom gaat ze winnen? Het korte antwoord is: abortus. Het lange antwoord is complexer en heeft te maken met allerlei dynamieken: een sterke campagne met aandacht voor nieuwe media en gerichte communicatie naar verschillende doelgroepen. Haar keuze om zich vooral op de economie te richten en de keuze van Tim Walz als running mate. Timing speelt ook een rol: haar achtergrond als openbaar aanklager was geen voordeel in de nasleep van de Black Lives Matter-beweging, maar met Donald Trump als veroordeelde crimineel stelt het een scherp contrast (de aanklager versus de crimineel). Zet Donald Trump naast Kamala Harris in debat en je weet wel wie je mee moet nemen naar de rechtszaal om voor jou op te komen. Of wie je zou vertrouwen met je kinderen. Door het vervallen van Roe v. Wade zijn vrouwen (en mannen) gemobiliseerd en dit overstijgt partijlidmaatschap. Er wordt gesproken over Roevember, waarbij vrouwen de beslissende rol spelen in wie er president wordt.
Weirdo’s INC.
De christelijke nationalisten hebben laten zien dat abortus niet het enige is dat ze vrouwen willen afnemen. De agenda (uitgeschreven in Project 2025) is om anticonceptie te beperken, zwangere vrouwen te volgen, vrouwen die een miskraam krijgen te vervolgen, en IVF te verbieden. Dit past in bredere beperkingen, zoals het moeilijker maken voor mensen (lees: vrouwen) om een scheiding aan te vragen en het schrappen van seksuele voorlichting op scholen. Alles is erop gericht om meisjes en vrouwen vrijheden af te nemen en ze afhankelijk te maken van de mannen in hun leven. Zoals feminist Mona Eltahawy ze noemt: the White Christian Theocracy.
De dreiging van deze types lijkt voor sommigen misschien wat overtrokken. Als je een referendum zou houden, zou de meerderheid van de bevolking absoluut niet voor deze maatregelen stemmen. Toch zie je ze ook in Europa in invloed toenemen (meer hierover in dit stuk van de Groene Amsterdammer). Je hoort ze terug in eufemismen: we moeten het gezin beschermen, kinderen moeten niet beïnvloed worden op school, het (hetero)gezin moet intact blijven, mannen mogen geen mannen meer zijn. Deze initiatieven worden gesteund door groot geld en gedijen goed in onzekere tijden waarin mensen zoeken naar houvast. De trends die in Amerika spelen, zie je ook overwaaien naar Nederland, zoals we eerder zagen met termen als ‘woke’ en ‘identity politics’. Het effect: kinderboekenschrijvers worden bedreigd, de Week van de Lentekriebels wordt weggezet als pedofilie, en dragqueens mogen niet in de buurt van kinderen komen. Thanks Amerika!
En nu het goede nieuws!
Er staat dus wat op het spel voor ons allemaal. Dus laten we hopen dat we wakker worden op 6 november zonder een misselijk gevoel in onze onderbuik.
Na dit wellicht iets depressieve verhaal wil ik het goedmaken met dit ultieme millenial crossover event. Obama die in Detroit een kleine ode doet aan zijn beroemdste rapper en bijna opa (lol) Eminem.
Tips:
Nieuwe editie feministische boekenclub: Op woensdag 27 november bespreken we het boek Een Klein Detail van de Palestijnse schrijfster Adania Shibli. In het boek volgen we twee verhaallijnen, één in 1949, net na de Nakba, en de gevolgen hiervan in het hedendaagse Ramallah. De vernietiging van een volk draait niet alleen om fysieke vernietiging, maar ook om die van de verhalen, geschiedenis en cultuur. Naast de verschrikkelijke beelden die we dagelijks zien, denk ik dat een van de weinige dingen die we kunnen doen is ons verdiepen in de cultuur en het leven van de Palestijnen.
Bundel Modelverhalen: supertrots op Liang de Beer, die in deze bundel 30 bijdragen heeft samengebracht van Nederlandse schrijvers met Aziatische roots. Vanaf 25 oktober in je lokale boekenwinkel!